Don’t cry for me Argentina (Benim için ağlama Arjantin) Evita müzitalinin unutulmaz şarkısıdır. Fakat içimizde Arjantin için mutluluktan ağlayanlar vardı, Fransa-Arjantin finalini anlatırken, bizi gereksiz bilgiler ile boğup futboldan soğuturken, ağlamaklı sesiyle “Messi Şampiyon” derken…
Oysa memlekette ağlanacak o kadar şey var ki, en son Kütahya Simav’daki çevre katliamı; yabancı şirket köylünün toprağını çöl haline getirirken, tarlasını betona boğarken Arjantin için mi ağlayacağız yani?
6 yaşında evlendirilen bebeye ağlamak varken!
Karadeniz betona boğulurken…
Haydi sözü futbola getirelim.
Hünkarım, senin Messi nasıl oldu da kupa töreninde ‘Bişt’i (Kuveyt geleneksel erkek giysisi) üzerine geçiriverdi. Hem de protest bir Latin olarak!
Demek ki. Günümüz futbolunda satılık UEFA Başkanının da çabasıyla Arap yapıveriyorlar seni!
Fakat o parası taşan Katar, futbola harcadığı paranın 10’da birini fakir fukaraya harcamıyor, bakmıyor bile o tarafa; ağlayacaksan buna ağla?
Ağlayacaksan Türk futbolunun haline ağla. Baksana koskoca dünya kupası organizasyonunda güvenlik güçleri ve bir şarkıcı ile temsil edildik.
Victor Hugo usta yazmış ya, “Ölmek bir şey değil, yaşamamak korkunç”.
Biraz yaşayın be kardeşim, şu bilgisayardan kafanızı kaldırın, futboldan sıyrılın, psikoloğunuza kulak verin, yaşayın!
Cesur olun Hünkarım, Fransa takımının tamamının Fransa dışında doğduğunu söyleyin bakalım!
Memleketin, dünyanın problemlerine bakın, üzülün, bir kuzuyu sevin, zoofiliye karşı çıkın, kızın, ama yüksek sesle, ekrandan!
Hayat futboldan ibaret değil özcesi.
Aydın Boysan’ın söylediği gibi insan hayatının en önemli kısmı yaşam bölümüdür, bir de işini abartmadan yapmalı, hünkarım!
Hernandez’in bilmem kaç sene önce önce sağ ayakla attığı gol bilgisi bizi ilgilendirmiyor vallahi!
İsimleri doğru söyle, bir Buenos Aires sakininden daha fazla Arjantinli olma!
Halit Kıvanç’ı çok arıyorum.
